Hayatta yerimin neresi olduğunu bazen anlayamıyorum. Felsefik düşünmem genelde.. Aklıma birden bir şey gelir,eser,ne bilim öyle işte.. Ama çok fazla kafa yormuyorum anlamlı şeyler üzerinde;eğer ki bunlar anlamlıysa.
Ankara'da geçiyor yılımın uzun bir dönemi.Tatillerde evime dönüyorum. Artık ne orası tam benimmiş gibi ne de burası. Tuhaf bir his. Orda kendimi misafir hissediyorum burda da. Tutunamamışım gibi.Eksik gibi.Herneyse.
Dün gene bayram için eve geldim. Benim eve gelişlerim melankolik bir hava vermeye başladı. Yalnızlık hissi yaşatıyor,çünkü gene bir nebze Ankara'da bir şeyler kafamı dağıtıyor,meşgul oluyorum. Oysa burdayken veyahut dönüş yolunda hep eskiye dair düşünceler canlanıyor bende.Hayallere başlıyorum.
Yol boyunca kulağımda kulaklık..olan bitenleri düşünüyorum..farklı konularda hayallere dalıyorum. Yine de nedendir bilmem ama eskisi gibi hayalci bir kız değilim. Pek fazla kurmuyorum. Bunun sebebi belki de bir şeylerin tersine dönmesidir. Kurunca da çok hevesleniyorum.Faydasını es geçersek zararı var diyebilirim!
Görünüş o ki hayatım bir süre böyle devam etcek. Karışık gibi,yeri gelince çok güzel..düşününce çok şanssız. Ama ne derler : Afrika'da çocuklar ölüyor :(
Hale şükür olsun!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder