28 Mart 2014 Cuma

Gelecekteki Bene Mektup

Amerikadan yediğim psikolojik darbe sonrası günlerim hiç planlamadığım şekilde evde internet başında geçti, haliyle değişik siteler keşfettim. Bunlardan birisi de Futureme. Ben o zamanlar baya baya bir depresif havalardayım tabi, geleceğe dair bir umutsuzluk ve mütemadiyen melankolik tavırlar. Tuttum kendime 29 Haziran 2013'te bir mektup yazdım, tam 13 Mart 2014'te doğum günümde bana gelecek şekilde tarihi belirledim. 

Dear FutureMe,
Şimdi Kırşehir'de, evinde oturuyorsun kafandaki sorularla. Annen yemek yapıyor, bugün abin geldi İngiltere'den ve o da uyuyor.
Tam 8 gün önce Amerika'ya gidecektin ve uçuş kapısında reddedildiğini öğrendin. Bilge diye arkadaşınla gidiyordunuz, o da Zürih'ten sonra bindiği Tampa uçağından indirildi. İkiniz de 2013 yazına dair güzel şeyler planlamıştınız. Bozulursa diye Florida'nın hayalini dahi kurmamıştınız. Ama gidemediniz.. Acı gerçek. Şu an 3 ay gün gün gözünüzde büyüyor, çok istediğiniz bir şey sizden alındı. Sebebini bulsanız bi ah bi bulsanız dava etceksiniz, ama yok..
Elif, şu an çok üzgünsün. Kimler gitti kimler diyorsun, haklısın da. Hakettiğini düşünüyorsun, bu işte bir hayır yok diyorsun. Bu haksızlık. Hayat adil değil. Hergün planladığın bir şeyin bozulduğunu düşünsene, o bile ne kadar üzerken bu durum çok daha kötüsü. Maddi ve manevi olarak stresli bir yıl geçirdin bu yaz için, değer düşüncesiyle. Ama fos..
Üzüntün geçicek bir kere onu söyleyim sana, yaşamasan da bu ölüm acısı gibi diyorsun. Alışcam, ama her aklıma geldiğinde içim cız etcek, üzülcem diyorsun. Evet bence de öyle olcak gibi.
Beddua okumayı sevmezsin ama bunu kasten yapan biri varsa Allah belasını versin diyorsun. Abin İngiltere'ye götürcek seni, bir aksilik olmazsa. Gerçi umudun yok. Çünkü ola ki uçağa bindin, ya uçak düşer ya da ülkeden seni sokmazlar. Kesin bir şey çıkar ama.. Profesyonel fotoğraf makinesi almaya çabalıyorsun şu günlerde, çok mutsuzsun. Annenin babanın dedikleri bile batıyor.
Yarın gece de yola çıkacaksınız Sunişlerle ve sizin 2 aile uzun zaman sonra ilk kez bir tatiliniz olacak Kaş'ta. Umarım eğlenmiş olursun.
Bu mektubu sana tam 23. yaş gününde yolluyorum. Hayatında daha kimbilir nelere üzüleceksin, nelere sevineceksin. Muhtemelen dersaneye gitmiyor olcaksın çünkü MEB düşünmüyorsun. Ankara'nın tadını çıkarmak, part-time bir iş bulmak ve iyi bir aşk istiyorsun. Bak gel dost acı söyler misali, bunların bile hiçbiri olmayacak. Hiçbir şeye umudun yok çünkü.. Umarım bu mektubu alana kadar umudunu geri kazanırsın. Hoşçakal.

TodayMe..

Bu mektubu yolladığımı unutmuştum ama sonradan aklıma geldi, ah ne yazmıştım ki acaba filan diye diye gün saydım. Okuyunca biraz duygulandım fakat daha çok gülümsedim. Zaman dilimleri insanın hayatında çok şeyi değiştiriyor. Ailemle tatilim çok güzel geçti bir kere, ayrıca profesyonel makinemi de aldım, hala kurcalama ve geliştirme aşamasındayım o ayrı mesele. Mesela Amerika olayını hemen hemen aştım, İngiltere vizesinden çok umutsuzdum fakat vizemi aldım ve 4 ay içerisinde 2 kez gittim geldim, hatta bir de Danimarka'ya erasmustaki yakın arkadaşlarımı ziyarete gittim. Geç de olsa bir dersaneye g*t korkusundan yazıldım, bu ülkede istediğin yerlere gelmek genelde birilerini pohpohlamaktan ya da siyasi torpilden geçtiği için bazı hayallerini garantiye alamıyor insan. MEB hala düşünmüyorum ama ilk etap için daha garanti geliyor, dolayısıyla bir KPSS stresim aldı başını gitti. Yeni bir postla buna da değineceğim. Sağlıcakla kalın :) 
P.S: Okuyunca çok ergenimsi bir mektup olmuş.