Ben bu tatili çok sevemedim. Özlediğim kişiler var ilk önce. Sonracıma annem-babam bana iyi gelmiyorlar, en azından şu sıralar. Geriliyorum falan filan. Sıkılıyorum evde desem de aslında zaman bir şekilde geçiyor. Sorun bende mi yoksa diğer faktörler mi bilmiyorum ama bildiğim tek şey ya da direkt olarak olan şey : BURDA HER GECE ELEKTRİK GİDİYOR ve ben çok korkuyorum. İnanılmaz derece de sıyırma vakaları baş göstercek bu böyle giderse,biliyorum. Resimde gördüğünüz 1 karışlık kitap okuma lambasıyla yaşar oldum. Devamlı yanımda taşıyorum.(boynuma geçirip) Öyle ki tuvalete onunla gidiyorum,dişimi onunla fırçalıyorum. Kısacası evde onunla geziyorum. Bu yazıyı da niye yazıyorum? Az önce elektrik gene gitti. Dün gece bi ara uyandım ve tam o an elektrik gene gitti. Hep gidiyor ve ben bunun bir anlamı mı var onu düşünmekle meşgulum? Işık geldiğinde korkudan pür dikkat odayı incelemeyi bırakıp ağlaMAmaya çalışıyorum. Çünkü 20 yaşındayım ve hala karanlıkla başedemiyorum!
Ben hiç bi tatili sevmiyorum,Ankara'yı bırakıp Boluya dönmek ölüm gibi geliyor ama neyse ki yaz okulu diye bişi var :) Yarın gidiyorum ya da kurtuluyorum bilemiyorum :)
YanıtlaSilBu arada karanlık güzeldir :) Korkma.:)
:) ben bazen rahat mı batıyo acaba bana diye düşünüyorum ama rahatta yok ki batsın :D evet,ben de yaz okuluna Ankaraya gitcem valla benim için kurtuluş yani ben onu beşi bilmem :D + karanlık bazen güzel. yalnız değilsen mesela..
YanıtlaSil