ve ben Olric,

Ben bi alıntı yapıcam çünkü o kadar ama o kadar derin hissettim ki..
‎.
hüzne bulanmadan yaşanmıyor ki olric...
ilk açılan yaranın bir daha kapanmayacağını
ilk kopan fırtınanın ömür boyu dinmeyeceğini
hep ilk olanın ne varsa aniden değiştirivereceğini
nereden bilebilirdin ki olric...
şehirler değiştiriyorum... olric...
"içimden şehirler geçiyor sen her durakda duruyor inmiyorsun"lara
takılıp kalıyorum
şehirler değişiyor olric... ben değişiyorum...
değiştikçe kanıyorum...
dünya da değişiyor ya...
bir yaşanmışlıklar olduğu gibi duruyor işte...
"sen yok desen de ay dolunay işte.."

ve ben vazgeçip her şeyden
- hayatlardan bir gölge gibi çekiliyorum uzaklara...

ve ben olric,
- düşmeseydim eğer düşlerimin sırtından zaten inecektim.

Oğuz Atay