Çok depresif bir moddayım şu an. Sezen'den Vazgeçtim'i dinlemek kat be kar artırıyor bu modumu. Son zamanlarda aslında hayatımın şu son 1 yılını ele alırsak boktan öte zamanlardı.. İyiye dair yaşadığım her şeyde artan umutlarım - evet işte hayat bana da renklerini sunuyor düşüncem- kötü olan en ufak bir olayda hay böyle hayatın taaaa... dedirtmekte. Kötü her ne oluyorsa iyiye dair her şey silinmekte..unutulmakta. İyiye nankörlük yapılmakta.
Hayattan beklentim ne ben de bilmiyorum. Bu konuda çok kafa yormuyorum galiba. Değişkenim. Kötü biri değilim galiba ya bunu kendimi övmek için de söylemiyorum mütevazılık kalıbına da sokmucam şimdi hiç kendimi.(yazdığımı ikinci kez okuyunca bu benim iyi olmamın ne alakası olduğunu düşündüm,sorguladım ve gereksiz buldum ama yine de silmedim. :D )
Ben bu yıl gerçekten daha farklı bir sene geçirdim. Hayatımda kötü olan şeyler her zaman daha çabuk yoluna girerdi. Alışmışımya hani buna,artık öyle olmayınca çok pis koydu valla bana. Düzelmiyor ben bekliyorum ama düzelmiyor. Her şey çok geçici bu hayatta. Cidden bak. Arkadaşlıklar olsun..sevgiler aşklar..ailem bile ya. hatta ben bile. Yok olup gitcek,gitcez.
Öyle bir hayatım olsaydı ki -hep iyi şeyler olsun demicem- kötü şeyler çok kısa sürseydi.az olsaydı bide. Ben bu kadar melankolik havalara sık girmeseydim. Hayatıma sıçıp batırmasaydım. Beynimi yemişçesine davranmasaydım. Hakettiğim değeri görseydim ya da haketmiyorsam da farkında olsaydım. Mesela. Her şey kötü,pis,bozuk..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder