konuşmayı naber diyerek başa sardım. Hocam.comda son zamanlarda tavla oynamaya başladım,hesabım araya gitmesin doğru dürüst kullanayım diye bir amaç takındım kendime. O tavla masasına oturunca,kimle oynasam yeniyorum yani kimle. İnsanlarda artık 'yenilen pehlivan güreşe doymaz' misali hırs manyağı oldular benim sayemde. Aslında burda yüzümden desem Türkçe'ye daha uygun olurdu. Neyse. Oyunun gidişatında 'gene ben kazanıcam.' yazarak gıcıklıkta son noktayı koyunca,karşımdaki ne zaman ve ne şekil bir küfür edicek diye beklemeye koyuluyorum. Şaşırtıcı 2 cevap : Çok şanslısın,dewam
Hepsi w kullanan soydan geliyor(kızmıyorum) ve arada nadir de olsa efendilik yapıp tebrik eden çıkıyor.Sağolsunlar.
Birazdan da Ahmetcimle tavla oynucaz bakim,iddialarım sonucu beni bozguna uğratmayı düşünüyor ama veririm ona boyunun ölçüsünü.
Bide benim bi kazağım var,hayır yani eminim krem ama bi arkadaş tutturmuş beyaz. Aslında kazak benim,rengini ben de daha iyi bilirim ama biraz dişli çıktı,inat etti beyaz da beyaz tartışması yaşadık. Olay benim kızdığımı düşünmekle fikrini değiştirmesiyle son buldu ama bunun olması için kalkıp yatağımla dolabım arasındaki yarım metrelik mesafeyi üşenmedim,gittim o kazak hangi renk diye baktım. Üstüne bir de beyaz atletimle karşılaştırdım. Ne kremi,vallahi sarıya bile çalıyor. Ona beyaz diyen halt etmiş.(duyurula C.)
Ha tabi siz çok terleyen biriyseniz ve o terin sarısı beyaz atletinize iyice kazınmış halde geziyorsanız,size hak veririm işte. O çünkü sarıya çalmıştır ve sizin beyaz anlayışınız oysa,benim lügatimde kahverengi olan şey sizde kremdir,inanırım. (eğer bunu okursan,sana hitaben yazmıyorum bak bilesin.)
Neyse şu yazma işine ara vermeden önce de çok sevgili lovebirdıma darıldığımı ekliyorum. Bu yazıyı ona göstericem anlasın diye. Ben onu ne çok severim halbukisi. Lisede tüm zamanım onla geçerdi,kantine çay almaya desem hemen benimle gelirdi. Tam bana kafa dengiydi. Tombulda çayla birlikte katmer yerdik.. Diğerleri döner yerken ben dönere sövünce beni yalnız bırakmamak için ben nerde yiceksem oraya gelirdi.. Otman Abimizde çay içerdik,gözleme yerdik. Bir kere tavla oynamaya kalktık ve o nasıl dizildiğini unutunca Otman abi dizmişti hatta ve bida oynarken unutmayalım diye resmini çekmişti. Ben Adil hocamı özlediğimi söylerken o ona yağdırırdı. Birlikte kütüphaneye giderdik,çoğu kez ben zorlardım çalışsın diye. Beni çıldırtmadığı zamanlarda yok değil hani,ama bilirdim beni pek bir severdi+önemserdi. Ben de ona aynı şekilde. ODTÜyü kazanamadığımı öğrendiğimde kafamdan aşağı kaynar sular dökülmüş etkisi,onunla aynı üniversiteyi kazandığımı öğrendiğimde istemsiz zıplama olayımla son bulmuştu. Gerçekten en çok buna sevinmiştim o berbat halimde. Bazen de özlerim eskiyi,hatta hep özlerim liseye dair her şeyi.O değişti diye çok kızardım içten içe geçen sene ve bazen şimdi de. Ama yine de pek bi severim yavrucumu. Şu an ona diyorum ki,yerin hala aynı yavrucum. Seni ben çok seviyorum bilesin,her zaman özlenirsin. Sen özlemesende özlerim ben :) Şimdi uzağız (3 saat kadarcık) ve sana yumuşak yanaklarımdan makas alma izni veriyorum,gıdımla oynayabilirsin evet,ona da kızmıcam. Evet artık son cümleye geldim,yazıp gidiyorum:
Hüzün kovan kuşu gelmiş
Gecenin yanağına konuvermiş
Ay tenli aşık şarkıma karşılık vermiş..
Not: Ben eskiye dair ve sana dair olan düşüncelerimi gene uzun uzun düşünüp yazarım,şimdi ayak üstü gibi oldu..idare edive gari. Şimdi Kaydı Yayınla butonuna basıp linki sana kopyalıcam :D oku,o yüzden face'te çok geç cevap veriyorum. Muçukss.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder