Gene eskiye dönüşlerdeyim.. şu sözle giriş tam benlik diyebilirim :
''Sonsuz kareli bir film gibi yaşamım geçiyor belleğimden..Tekrar etmek duygusu her şeyi yeniden,yeniden..''
İnsanlar hep mi geriye dönmek ister bilmiyorum. Keşke yaşam yaşanarak anlaşılmasa.. Bir şeyler geçiyor ve geriye dönüş yok! Küçükken Sihirli Annem'i çok izlerdim ve hep sihrim olsun isterdim.. Ciddi ciddi isterdim yani,o kadar inanırdım ki.
Küçükken büyümek istersin,büyüdükçe küçülesin gelir. Ben her zaman geriyi özlemle ananlardan olucam.. Yaşadığım bugünler belki de çok iyi zamanlarım..Gelecek zamanlar da belki çok iyi olacak ama ben gene de hep özlicem biliyorum. Öyle esti,aklıma geldi:
Küçükken abim ve ben her gece yatmadan önce annemle babamı öperdik.Erinmeden..sıkılmadan.. Babamın iki yanaklarından öperdim mesela. O da aynı şekilde. annem dudağımdan öperdi:) Öyle alışmıştık..masumca. Gerçi zaten masum olmayıp ne olcaktı ki. Gereksiz bi laf oldu sanki:p Töbe yarebbim yahu.
İlkokuldayken de zorla erken yatırılırdık.Sonra abimle uyuyamazdık ve gizlice kalkıp yerde sürüne sürüne oturma odasına giderdik tv izleyelim diye.. Sürünüyoruz ve o odaya giriyoruz. Göt kadar oda zaten ille ki annemler görcek bizi. Çocuk aklı işte.. Bir şeyler daha kuvvetliydi sanki o zamanlar; masumiyet,sevgi,saygı,aile sıcaklığı,bağlılık..Aile kavramı belki de..
Ben orta okuldayken hala da öperdik ama ne zaman,ne şekil ve ne sebeple bu alışkanlığımız bitti bilmiyorum. Öyle durduk yere bikaç gün önce bu aklıma geldi.. Yeni idrak edebildim her nasılsa!
Çok özledim..annemi babamı uyumadan önce öpmeyi..daha küçük sorunlarla boğuşuyor olmayı..o odaya sırf biraz daha tv izleyebilmek için sürüne sürüne girmeyi. Eğer tek bi dilek hakkım olsaydı,dilerdim ki : Geriye dönebilelim.. ve o zamanların en iyi zamanlarımız olduğunu ya da hep özliceğimiz zamanlar olduğunu bilerek yaşayabilelim..
Evet,bunu gerçekten isterdim. Şu hayat denen şey üzerine kafa yormalıyım biraz da.. Mesela.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder