Canım yurdum,biricik yurdum. Öyle ki yurda gelceğim zaman beni afakanlar basıyor yani. Odaya dönesim gelmiyor. Geçen sene desperate housewives modunda okuldan çıkıp gelirdim felan. Gerçi bugün daha okulun ilk günüydü ama ben sevemiyorum yurdu. Yani ben yurdu gene severdim 4 kişilik olmayaydı. 2 kişiykene ne güzelmiş her şey. S'le kafamıza göre takılırdık,arkadaşlarımız gelirdi..Yatak birleştirip uyurduk.Geceleri günün kritiği,dedikodusu. Kahkaha şamata gırla. Ama şimdi? Tepemde artık tavan değil ranza görüyorum. Uykum varsa da o görüntüden sonra kayıplara karışıyo yani. Sadece 1 kişiyle konuşmak devri bitti. Ayrı 2 kişi daha var. Yeni 2 kişi. Sevdim onları. İyiler,hoşlar.. Ama ben 2 kişilik odamı istiyorum. Gene eski günlerimi istiyorum.
Annemi özledim,evimi özledim. Bu ne demek ya yaş olmuş 20, ben hala babamın evini özlüyorum. Ordaykenki can sıkıntıları neymiş ki. Ben Ankarayı şu an istemiyorum. Şimdi değil ya. İnsan mutsuzluktan ölür mü? Bilmiyorum ama ben abartmaktan ölücem orası kesin. Tamam biraz abartmış olabilirim ama yeni okul yılını ve 4 kişilik oda olayını sevmedim. Hayatımın gidişatını sevemiyorum. Bana yeni bir ben lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder