Karmakarışıklardayım

Ve ben, gene uzun bir bekleyişin ardından -ki 22 gün ne kadar uzun bir bekleyiştir orası tartışılır  - yarın Ankara'ya dönüyorum. Sonunda. Çok özledim. Burda akıl sağlığımdan tutun beden sağlığıma kadar çöküşlerdeydim. Ama şimdi de gitmek istemiyorum. Burda hergün didiştiğim anneme doyamadığımı farkettim. Duygusallaştım. Hala yemeyi beklediğim yemekler yapılmadı mesela. Bazı çamaşırlarım kirli,yapılcak pasta böreğe de karar vermedim,veremeden gidiyorum. Apar topar valiz hazırladım ve biliyorum ki gene kesin bir şey unutucam. Sabah olduğunda daha da üzülcem,keşke gitmesem dicem,ama mecbur gitcem. Sonra gene gelcem nasılsa,olsun. Annem bu yazıyı hiç görmeyecek olsa da,aslında daha fazla değeri hakettiğini biliyorum.Bunu ben de zaten gidip yüzüne söylemem,ama onu seviyorum ve özlicem :(

Bir de şöyle bir şey keşfettim,demin : 2 laptopı yanyana koyduk arkadaşımla,görüntülü konuşma başlattık. Adeta konser verir gibiydim. Elimde mikrofon varmışçasına. Kötü kadın kahkası ben 1 atıyosam yankı 10 katlıyor.