Memlekete döndüm,yanımda Züm'le. Çok sıkkındım son zamanlarda,iyi gelicek bu bana. Kafam dağılsın biraz.
Hayat gene değişiyor, istediğim yönde mi ilerliyorum bilmiyorum. Bunu sorgulamaktan korkuyorum aslında. İnsan bir şeylere erişemeyince sanki o şey daha iyi,daha heyecanlı gibi.. Bazen diyorum kafamda soru işaretleriyle beklesem sadece. Ya da belkide sandığımdan da ciddi problemlerim var,yetinme özürlü felanım. Ya da buldum da bunuyorum filan. İleriye dönük bakınca hiç işin içinden çıkamıyorum, çıkmaz sokaklardayım teyytey. Halim gerçekten beter ya ben netcem bilmiyorum. ''Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç'' bu söz bana şimdi cuk diye oturdu ha.
Hayatın gidişatı kendi elimizde diyen insanlar var. Ben tam bilemiyorum. Bazen bir şeyler senin elinde olmuyor ama. Senlik bir durum bile yokken senin hayatının içine edilebiliyor. Bu kasıtlı bir şeyde değil aslında. Olaylar zinciri böyle böyle sonuçlar doğuruyor. Ama her şey zamanla düzeliyor. O yüzden şu 'genç tutkuların dadısı' olan umudu elden bırakmamak lazım galiba.
Yine de ben pek bi melankolik havalardayım. Çıkmalıyım ama çıkamıyorum. Hande Yener'i hiç ama hiç sevmem,yine de bu şarkı felaket içime dokunuyo:
Yalanların çoğu
Bir gün gelir geçer
Gider batı doğu
Yönü kendi seçer
Bugün çabuk giden
Yarın geri döner
İçimde gerçeğin yok
Hemen çekip giden
Yarın geri döner
Seninse döndüğün yok..
Insidious diye bir film izliyorduk demin. Ne halt yemeye açtılar bunu ki? 1 yıldır şu korku sorunumu çözememiştim. Nerdeyse 1 yıldır hiç korku filmi izlemeyi bi yerim yemiyodu ama bi deli cesareti geldi işte,gelmez olaydı. Zaten sonunu getiremedik. Çok korktum. Korkuyorum.. Astral İzdüşümünden bahsediyordu film. Araştırdık,gerçekten varmış böyle bir şey. Bunu da atlatmak 1 yılımı alır artık.. Senelerim bu sorunları çözmekle boşu boşuna harcanıyo. Züm metafizikten olaya giriş yapıp, paranoyayla şizofreninin farkını incik cincik edince sonumuz hayrolsun diyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder