Hatırla Sevgili ne güzel diziydi. Bu aralar onun müziklerine taktım. Hayatımın en yoğun dönemindeyim. Bu sefer cidden öyleyim. Kurs-Tegv-okul derken yeminle gezcek vakit bulamıyorum. Yani olan vaktimde de kitap okuyup dizi felan izlemeyi tercih ediyorum ki o da minnacık bi zaman dilimi zaten.
Hatırla sevgili, o eski günleri, çocuklar gibi.
Birkaç gün önce Leon'u izledim. Ağlamaktan cılkım çıktı, film bittiği zaman. Artık öyle bi hale geldim ki zaten, yolda sokak çocuğu ya da ne bilim yaşlı bi teyze felan görsem ağlama sürecine girip, kendimle savaşıyorum.
Eski günlere o kadar hapsolmuşum ki bugünü yaşayamıyorum. Hatta öyle ki, geçmişten şimdiye gelemiyorum. Cidden. Neyse.
Dün itibariyle de yürüyüşe başladım, 1 tur da koşayım dedim üstüne ama yani sanki o koşan ben değildim. Kendimi kaybettim, ayaklar yere değiyo ama hissizleştim. Geberik haldeydim zaten bi titreme felan aldı beni, bu yükü kaldıramadım. Ama hissettim, göbüşüm accık küçüldü :) Hehe.
Bazen sadece sıradan şeyler olur, sen ahenk katarsın belki. Belki yani :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder