15 Haziran 2012 Cuma

Ev Hayatı

   Finallerim bitti oh mis evime geldim derken, ara ara düşünüyorum yaz okuluna gitmeli miydim? Geçen yaz burnumdan geldiği için tövbelerdeydim ama 4 ay annemle gergin bir sürece dalmakta istemediğimi farkettim. Kibar olayım: hapı yuttum. Neyse.
   Geldiğimden beri paso kitap okuyorum, uzanıyorum. Öğlen kalkıyorum zaten, ordan oturma odasına girip bir uzanıyorum ki 'ihtiyaç molası' harici kafamı kaldıramıyorum. Bir uyuşukluk, bir miskinlik ki sormayın.
   Ankara'dan artık kusmuk gelmişti son zamanlarda ama burda da psikolojim diplere vuruyo be. Vallahi bak bu 3. yılım hala lamba açık uyuyorum. 21 yaşındayım ve ben, hala lamba açık uyuyorum. Yanımda arkadaşım vardı geçen, sırf benden önce uykuya daldı diye tırstığımdan lambayı açtım gene. Fenalardayım. Aynalardan korkuyorum. Yansımalardan ürküyorum. Karanlıktan zaten Allah esirgesin beni. Babam da bi hoca bulmuş çok etkiliymiş miş de miş. Yok muska iyi geliyomuş da muş. Ay zaten ben onlardan korkuyorum kiii.
   Şimdi bu yazıyı dönüp baştan okudum, deja vu. Hmm. Eski defterlerime, Cd lere, dinlediğim şarkılara ve kaçınılmaz resimlere baktım. Bayağı zaman geçmiş bir şeylerin üstüne. Unutmam dediği şeyler de siliniveriyo insandan bazencecik. Geçenlerde baktım bir defterdeki anıya, tam 6 yıl geçmiş. Vayy be oldu böyle. Tuhaf. Her yıl yeni insanlar..yeni şarkılar..yeni anılar. Hayat devam ediyor.
   Bir de uzun vadeli dilekler kabul olmuyormuş, bunu tekrar tekrar tecrübe ettim. Hep mutlu olayım gibi ütopyalardan sıyrılmak lazım. Anlık duygulara anlık dilekler yaraşır galiba.

1 yorum:

  1. Allah seni kahretmesin ya tüylerim diken diken oldu. korkutma! :(

    YanıtlaSil