Yaz okulu denen şey,çok can sıkıcıymış meğersem. Bunu da her şeyde olduğu gibi geç anladım. 3 gün ders,sabahtan akşamüstüne kadar aynı hoca,aynı ders. Ölüm gibi bir şey. Katlanılası değil cidden. Sıcağın ortasında alnım artık isilik oldu. Odam 4 kişilik,arkadaşlarım iyi aslında ama ben alışmamışım.
2.dönem biteli aslında 1 ay bile olmamışken,hayatımın o evresi sanki çok geride kalmışçasına hissediyorum. Özlüyorum bazen,biraz da kızıyorum. Olan bitenler anlamsız,gereksiz. Ve kesinlikle haksız. Bir şeyler o kadar kısa zamanda o kadar saçmasapanlaşıyor ki,deliriyorum düşünmekten.
'Hayat çok tuhaf' demekten alamıcam yine kendimi. Gerçekten öyle. Yarının bile bugününle bir değil,hayal kurduğun hiçbir şey de kurduğun gibi gerçekleşmiyor.
'' Biter elbet tüm acılar,ilk gün ışığını bekle '' derken bu melankolik yazıya bir noka koymam gerektiğini farkettim,çünkü yazarsam çok şey çıkacak ağzımdan, ve ben biliyorum ki hem gereksiz olucak hem de pişmanlığın daniskası..
Butunlemeye kalmican o zaman ki stres basmasin :P
YanıtlaSilistanbul hukukta yaz okulunun olması sevdiğim bir özellik,güzellik.keza üniversite tarihi bir üniverisite,geçmişten geleceğe geçemedi teknolojik anlamda,imkanlar kısıtlıispor diye ok atma,kılıç kalkan yapabilrsek ne ala :)
YanıtlaSilbloğa döndüğüm de şunu söyliyim,seni anlıyorum Elif :)